Aangezien ik jullie weer even wat cultuur wilde meegeven m.b.t. de Catalaanse feestdag 'Sant Jordi' die vandaag Barcelona in haar greep had, hierbij een leuk artikeltje van FC Barça-watcher Eric Castien, die wekelijks iets over het Barcelonese topelftal bericht in Sportweek.
'Met Cruijff hebben we een stukje God in ons midden'
Maandag 23 april 2007. Tijd voor weer een feestdag in Barcelona. Niet vanwege de resultaten van de plaatselijke FC. Rijkaard en Co hebben gisteravond drie kostbare punten laten liggen bij Villarreal. En dus kent de Catalaan gemengde gevoelens.
Vandaag herdenkt Catalonië het overlijden van twee van Europa´s grootste schrijvers uit de geschiedenis: Shakespeare en Cervantes. De schrijvers van respectievelijk Hamlet en Don Quijote overleden op dezelfde dag, nu honderden jaren geleden.
Tegelijkertijd wordt de dappere daad van de heilige Jordi geëerd. In de 15e eeuw wist deze beschermheilige van Catalonië de draak – en daarmee alle gevaar voor de stad Barcelona– uit te bannen. ´Dat verdient een bloemetje´, moeten de Catalanen gedacht hebben. Iedere 23e april ontvangt de vrouw van haar geliefde(n) een roos, de man krijgt er een boek voor terug. De commercie heeft San Jordi in de houdgreep. Afgelopen jaar werd een kleine zes miljoen rozen verkocht.
De zon heeft de mensen hun huis uit gelokt. Het is ´s ochtends al immens druk op straat. De Catalaanse vlag kleurt het straatbeeld geel-rood. Om de drie balkonnetjes is het raak. De Spaanse vlag is nergens te bekennen, op het exemplaar dat met rode verf is besmeurd na. 'Catalonië boven'.
Rozenverkoper Santiago begroet z´n Hollandse klant uitbundig.
”Het is ´el dia de Croif´ tambien!” schreeuwt hij uit. Dat vraagt om uitleg.
“Croif, Johan...”, verduidelijkt hij. “Croif en San Jordi! De overeenkomsten zijn talrijk. San Jordi bevrijdde ons van de draak in de 15 eeuw, Croif deed dat vijfhonderd jaar later met Franco. De mensonterende onderdrukking hield ons bijna veertig jaar in de ban en Johan bevrijdde ons daarvan in 1974. Dat een wereldster koos voor een club in de verdomhoek, dat was een verzetsdaad van jewelste. El Salvador koos voor Catalonië en dat betekende kort daarna de dood van Franco en het einde van een gruweltijdperk!”
De fitte zestiger struikelt meerdere malen over z´n woorden. Talloze wedstrijden en memorabele doelpunten komen boven. Dan ineens kijkt hij theatraal om zich heen, houdt even in en vervolgt op gedragen toon alsof hij een geheim gaat openbaren: “De grootste verzetsdaad vond overigens buiten de kalklijnen plaats. Croif werd in 1974 vader van een zoon en hij noemde hem Jordi. Daarmee was hij de eerste in achtendertig jaar die een zoon inschreef bij het bevolkingsregister onder deze Catalaanse naam. Dit was onder generaal Franco ten stengste verboden, aangezien de naam Jordi verwees naar de beschermheilige van Catalonië. Jorge, de Spaanse variant, was wel toegestaan. Maar Croif zou Croif niet geweest zijn als hij in opstand kwam en het feit dat El Salvador zijn zoon onder toeziend oog van Franco toch vernoemde naar San Jordi betekende evenveel voor de Catalanen als de bevrijding door de Geallieerden van West-Europa.” Het is Santiago ernst. De suggestie dat dit voorval op toeval berust, sluit hij gelijk uit. “Croif doet niets toevallig, alles is goed doordacht, waarschijnlijk door iemand daarboven. Hij heeft lijntjes met een hogere macht. Al bijna zestig jaar lang. Als er nu presidentsverkiezingen komen en Croif stelt zich beschikbaar, dan wint hij met overmacht. Met hem hebben we een stukje God in ons midden.”
Tja... En ik heb nu natuurlijk een bos rozen op tafel staan... :-)
