Diegenen die mij een beetje kennen, weten dat ik hou van het altijd in beweging zijnde Amsterdam met haar Utrechtsestraatbuurt, de Albert Cuijp, het Sarphatipark, haar talloze relaxte kroegen en heerlijke restaurants. Maar zij weten ook, dat mijn Brabantse roots er af en toe voor zorgen dat ik onrustig wordt in de Amsterdamse drukte en ik dus regelmatig op mijn fietsje spring en de stad uit ga - richting Ouderkerk langs de Amstel, of richting Amstelveen via het Amsterdamse Bos. Vergeleken met Amsterdam is Barcelona een ware heksenketel, vooral wat verkeer betreft. Dus na een paar weken te hebben geteerd op uitlaatgassen en muffe steegjes, was een dagje de stad uit ware noodzaak.
Samen met mijn ouders - die hier een weekje bivakkeren - heb ik onder begeleiding van 'the baldie' het achterland van Alt Penedes (regio Vilafranca) verkend, een waar wijngaardenwalhalla op nog geen uurtje met de trein van Barcelona.
Trevor ('the baldie') is een Ier die een aantal jaren geleden in Catalunya is neergestreken, na een tijd met een jazzbandje door Nederland en Duitsland te hebben getrokken. Hij heeft in de loop der tijd alle mooie plekjes in het achterland ontdekt, contact gelegd met locals en biedt nu 'exclusive personal guiding for people who want something smarter and more creative than official guides and other follow-the-flag offerings'. Kortom: helemaal goed!! 
De route van ongeveer 14 kilometer leidde ons via zandpaden over het platteland met wijngaarden, amandel- en olijfbomen naar kleine, doodstille dorpjes cq gehuchtjes met oude boerderijen en stokoude boertjes die nog op relatief ouderwetse wijze het land bewerken.
De voor de maand april al behoorlijk brandende zon trotserend, bereikten we rond 16.30 uur onze lunch-stop: een oud gepleisterd gebouwtje in een weinig zeggend dorp, waar je normaal gesproken zonder het uberhaupt op te merken voorbij zou zijn gelopen. Achter de wat gebladderde houten deur openbaarde zich een waar eet- en drinkfestijn: een oudere, wat gezette Catalaanse verwelkomde ons met open armen en een brede glimlach en leidde ons naar een speciaal gedekte tafel waarop grote schalen met de meest goddelijke streekgerechten (volgens geheim recept a la Rosa): Catalaanse tortillas, grote frisse salades, vers gebakken pan con tomate, een keur aan streekworsten (van fuet tot bloedworst, van jamon iberico tot chorizo) en niet te vergeten Cava en wijnen uit de streek. Het feit dat mijn ouders geen Spaans spraken deerde Rosa niets: zij bleef met een grote glimlach in rap Spaans/Catalaans met ons praten, waarbij het niets uitmaakte of wij in Frans, Hollands of Russisch antwoordden. Om 18.30 uur verlieten wij met een maagvoorraad voor minstens 3 dagen deze geweldige dame, die speciaal voor ons haar 'taberna' bleek te hebben geopend!
Onze route voerde ons verder - via een flinke klim - naar de top van de heuvel 'Sant Pau', vanwaar je een supermooi uitzicht hebt op de omliggende wijngaarden. Bovenop deze berg bevindt zich een bedevaartsplaats, waar water 'op onverklaarbare wijze' uit de berg sijpelt. Op heilige dagen trekken gelovigen daarheen om te bidden. Wij baden vooral dat we veilig het uit losliggende stenen bestaande pad konden afdalen naar de licht glooiende landbouwgronden...
Tijdens de afdaling zagen we bloeiende aguaves (zie foto). Dit is zeer bijzonder, aangezien deze flinke jongens dit maar ééns in de zeven jaar voor elkaar krijgen.
Het begon al licht te schemeren toen we - weer veilig op de platte aarde - door de velden richting ons eindstation, het zeer oude stadje Vilafranca, liepen. De meest geweldige roze lucht hing boven de bergen en gaf de wijngaarden een sprookjesachtige uitstraling. Na een zwerftocht over de oude (13e-17e eeuwse) pleinen van Vilafranca eindigde onze tour met de treinrit terug naar de drukte van Barcelona-city.
Natuurlijk wil ik geen reclame maken, maar: mocht je eens in Barça zijn en een beeld willen krijgen van de supermooie omgeving van de stad... Trevor is DE man om je op sleeptouw te nemen en alle ins & outs van het échte Catalaanse (plattelands)leven aan den lijve te laten ondervinden. Check it out: www.followthebaldie.com!!
Voor alle foto's, klik op de link rechts op mijn blog.
Hasta la proxima!
2 comments:
Hoi senorita C,
Bij toeval kwam ik op je site terecht. Ik vind echt dat je zo leuk schrijft en vooral zo herkenbaar. Vorig jaar zomer heb ik 2 maanden in Barca doorgebracht en lessen gevolgd bij Babylon. Erg leuke tijd gehad. Ik zie net op facebook dat bij Tobi ook een Charlotte staat, misschien ben jij dat wel. Ik heb hem namelijk ontmoet vorig jaar in Barcelona bij Babylon. Wat een toeval allemaal, vond t wel leuk om je dat te laten weten.
groeten Daniëlle
Hai Daniëlle!
Wat grappig! Dat is inderdaad dezelfde Tobi: ik heb hem ergens in april 2007 ontmoet, toen was hij voor een of twee weken bij Babylon. Daarna moest ie weer naar Afrika en hij is inderdaad in de zomer teruggekomen om verder te studeren.
Thanx voor je complimenten trouwens!!
Saludos, Charlotte
Post a Comment