25 - 30 marzo: Culture shock.....

Denk je dat je Spanje een beetje kent, omdat je er jaarlijks meerdere malen heen gaat... NEGATIVE!!! Ga voor de grap eens een tijdje wónen in een ander land, en je merkt dat je er voorheen echt nauwelijks iets van hebt meegekregen!

Die paar weken die ik nu in Barça heb doorgebracht, hebben mij niet alleen al flink op weg geholpen in de Spaanse taal, maar hebben mij vooral ook een stevige culture shock opgeleverd. Even een aantal items op een rijtje; een lesje over cultureel Catalunya.

Tópicos (stereotypen)
Goed, allereerst natuurlijk even enkele Hollandse stereotypen voor de Spanjaard/la vida en Espana:

• Spanjaarden werken nauwelijks
• In Spanje is het alle dagen feest
• In Spanje is het altijd mooi weer
• Spanjaarden eten de hele dag door
• Spaanse mannen zijn woest aantrekkelijk ;-)
• Spanje heeft een echte familiecultuur
• Spanjaarden zijn erg gelovig (katholiek)

Goed, en dan nu een flinke ontkrachting van de meeste van deze stereotypen, na een ervaring van slechts enkele weken...

• Spanjaarden werken net zoveel als wij: wettelijke werkweek is 40 uur. Maarrrr: over het algemeen werken ze van 9.30 - 14.00 uur en van 17.00 - 20.30 uur
• Catalunya kent 14 fiesta-dagen, Nederland 10, dus zóveel scheelt het niet...
• Het is hier de afgelopen twee weken verdraaide koud geweest!!! (ik heb truien moeten shoppen)
• Spanjaarden eten 3 keer per dag, maar absoluut niet zoveel als wij denken (hieronder meer)
• Er zijn zéker wel wat Spaanse adonissen te vinden, jammer alleen dat ze gemiddeld zo klein zijn.... De gemiddelde Barcelonees is echter NIET aantrekkelijker dan de gemiddelde Nederlander! Overigens wél een stuk relaxter...
• Gezien het in een rap tempo groeiend aantal bejaardentehuizen, geloof ik dat het hier met de familiecultuur wel lichtelijk gedaan is... Wel is het zo - maar dit komt voornamelijk door de torenhoge huizenprijzen in Barça - dat veel jongeren totdat ze gaan samenwonen bij hun familie thuis blijven wonen
• Waar Zuid Spanje inderdaad nog relatief katholiek is, grijpt Catalunya de katholieke feestdagen voornamelijk aan voor een stevig avondje uit met een flinke fles cava. Kortom: het geloof in feestjes is sterker dan het geloof in het opsteken van een kaarsje in de kerk...

Goed, dat als een eerste verkenning. Dan nu wat kleine ervaringen van de afgelopen twee weken op een rijtje.

Convenios (afspraken)
Waar wij Nederlanders - en dan met name in de Randstad - uitblinken in het eindeloos plannen van zaken (het gebeurde mij in Amsterdam regelmatig dat ik iemand moest vragen 'kun jij woensdag over twee weken?'), is plannen hier absoluut uit den boze. De enige geplande zaken hebben te maken met werk, daarbuiten is het een kwestie van 'het moment pakken'. Dus: spreek je met iemand voor volgende week dinsdagavond af, verwacht dan niet dat je vóór dinsdagavond de afspraak definitief kunt maken. Nee, pas op de dag zelf (en met een beetje pech echt op de avond zelf, als jij al van plan bent om iets anders te gaan doen) hoor je hoe of wat. Kortom: take it easy and go with the flow is het devies hier!

Comer (eten)
Spanjaarden ontbijten (el desayuno) niet of nauwelijks. Gangbaar ontbijt hier is een café solo (espresso) en een croissant of wat koekjes. Waar wij flauw zouden vallen van de honger rond een uur of 11.00, redt de gemiddelde Spanjaard het op deze 'basismaaltijd' tot een uurtje of 14.00!

In Spanje is de belangrijkste maaltijd van de dag de lunch, oftewel 'la comida'. Tussen 14.00 en 17.00 uur wordt rustig een uitgebreid 3-gangendiner genuttigd, inclusief wijnen en likeuren. Waar wij Hollanders genoegen nemen met een kleine salade of een broodje, wordt hier echt het volle arsenaal uit de kast getrokken: grote stukken vlees of vis, friet of rijst, groenten, brood met tomaat en olijfolie (pan con tomate) en nog een extreem zwaar, en heerlijk zoet toetje toe.

's Avonds daarentegen, wordt rond een uur of 21.30/22.00 uur een lichte, snelle, avondmaaltijd (la cena) genuttigd. Een frisse salade, wat tapas of een broodje. That's it. Ff wennen dus voor een Hollander in hart en nieren...

Ir en bicicleta (fietsen)
Tja, dat fietsen hier is echt een verhaal apart. De fiets is een opkomend fenomeen, maar nog lang niet zo 'common' als in Nederland. Dussss: de overheid doet haar best om e.e.a. te stimuleren, maar bekijkt het gebeuren per straat of wijk, met als gevolg dat er in de ene straat (2 x 3-baans) een fietspad in het midden van de weg is aangelegd (ofwel: er is een 'fiets-teken' op de weg geschilderd), in de andere straat is er een fietsstrook aan de rechterkant van de weg zoals in Nederland, in wéér een andere straat fiets je over een verhoogde 'groenstrook' en in de meeste straten fiets je gewoon over de stoep. Of over de weg, maar dan word je letterlijk weggetoeterd. Kortom: ff wat lastig... Vooral voor de Spanjaarden, die het fietsen toch nog wel als 'levensgevaarlijk' bestempelen: de meesten hebben dan ook angstvallig een helm op hun hoofd. Niet bepaald hip, voor hen wél een noodzaak. Je ziet ze vaak met open mond kijken hoe een Hollandse als ik zich 'als een kip zonder kop' door het drukke Barcelonese verkeer beweegt. Tja... Wat dat betreft kunnen ze nog wel wat van ons leren!


Eergisteren las ik overigens in de Barcelonese Metro (het dagblad), dat ook hier met een soort van 'witte fietsenplan' gestart gaat worden. In Nederland heeft het nog niet veel effect gesorteerd, ben benieuwd hoe dat hiér dan zal gaan met al die angsthazen...

El sueno (nachtrust)
Tja, nachtrust... Die goede oude nachtrust... Forget it!!!! Slaap is een schaars goed in Barça. Omdat er gewerkt wordt tot een uur of 20.30/21.00 uur, en de avondmaaltijd pas wordt genuttigd rond 22.00 uur, begint het sociale leven pas ná die tijd. Kortom: je kunt errug trots zijn op jezelf als het je een keer lukt om vóór 1.30 uur in je bed te liggen. In de zomer zal dat wel helemáál onbegonnen werk zijn... Nú begin ik dan ook te begrijpen waarom die siesta zo hard nodig is! Je moet je gemiddelde 8 uur slaap zien te bemachtigen verdeeld over de dag, en dus niet in één keer, zoals wij dat in Nederland nogal eens proberen te doen. Ik ben dus hard in training om mezelf te trainen in het fenomeen 'hazenslaapjes'. En, zoals je wel zult begrijpen, wordt dat steeds gemakkelijker, omdat je gewoon zó moe bent, dat je wel MOET (liefst niet tijdens de Spaanse les). Ff een ander ritme dan wij gewend zijn dus...

Dit gezegd hebbende en me realiserende dat het 18.00 uur is geweest, is het hier de hoogste tijd voor een kleine siesta...

Que tengais buenos suenos!!